↵
Mirtazapina to atypowy czteropierścieniowy lek przeciwdepresyjny (TeCA), przepisywany głównie w leczeniu ciężkiej depresji. Lek ten hamuje ośrodkowe presynaptyczne receptory α2-adrenergiczne, co prowadzi do zwiększonego uwalniania serotoniny i noradrenaliny, przyczyniając się do jego działania uspokajającego, przeciwwymiotnego, przeciwlękowego i pobudzającego apetyt. Mirtazapina jest również stosowana poza wskazaniami w leczeniu takich schorzeń, jak bezsenność, zespół lęku napadowego, zespół stresu pourazowego, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, uogólnione zaburzenia lękowe, fobia społeczna oraz migreny. Lekarze często rozważają zastosowanie mirtazapiny u pacjentów z depresją współistniejącą i bezsennością lub z niską masą ciała i niewystarczającą odpowiedzią na selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).
SSRI pozostają zalecaną terapią pierwszego rzutu u pacjentów z depresją ze względu na stosunkowo korzystny profil ryzyka i korzyści. Mirtazapina stanowi klinicznie realną alternatywę dla tych leków. Niniejsza aktywność dotyczy farmakologii mirtazapiny, mechanizmu działania, zaleceń dotyczących dawkowania, profilu działań niepożądanych, potencjalnych objawów odstawienia oraz strategii stopniowego odstawiania leku, kładąc nacisk na bezpieczne i skuteczne praktyki postępowania. Dostarczone informacje wspierają opiekę interdyscyplinarną, umożliwiając podejmowanie świadomych decyzji klinicznych dotyczących leczenia dużej depresji.
Cele: Określenie mechanizmu działania mirtazapiny. Rozróżnienie zastosowań mirtazapiny zatwierdzonych przez FDA i poza wskazaniami. Ocena objawów niepożądanych działań leku i toksyczności związanych z podawaniem mirtazapiny. Określenie znaczenia współpracy i komunikacji między członkami zespołu interdyscyplinarnego w celu poprawy wyników leczenia pacjentów, którzy mogą odnieść korzyści z terapii mirtazapiną. Uzyskanie dostępu do bezpłatnych pytań wielokrotnego wyboru na ten temat. Przejdź do: Wskazania Mirtazapina to atypowy lek przeciwdepresyjny przepisywany głównie w leczeniu dużej depresji.
Lek ma działanie uspokajające, przeciwwymiotne, przeciwlękowe i pobudzające apetyt, co tłumaczy jego stosowanie poza wskazaniami w takich schorzeniach jak bezsenność, zespół lęku napadowego, zespół stresu pourazowego, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, uogólnione zaburzenie lękowe, fobię społeczną, bóle głowy i migreny. Lekarze zazwyczaj przepisują mirtazapinę w leczeniu ciężkiej depresji po próbie leczenia selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Mirtazapina jest przepisywana głównie pacjentom z depresją i bezsennością lub niskim wskaźnikiem masy ciała (BMI).[4][5]
W 2010 roku Narodowy Instytut Zdrowia i Doskonałości Opieki (NICE) w Wielkiej Brytanii opublikował badanie pacjentów przyjmujących różne leki przeciwdepresyjne. Wytyczne towarzyszące temu badaniu stwierdzają, że mirtazapina jest równie skuteczna, jak inne leki przeciwdepresyjne. Co więcej, mirtazapina wykazała statystycznie, choć nie klinicznie istotną, szansę na wywołanie remisji i złagodzenie objawów depresji w porównaniu z SSRI. Mimo to wytyczne NICE nadal zalecają SSRI jako leczenie pierwszego rzutu w depresji, ponieważ były one równie skuteczne jak inne leki przeciwdepresyjne, a jednocześnie charakteryzowały się korzystnym stosunkiem ryzyka do korzyści.[6]
Przegląd systemowy i metaanaliza sieciowa przeprowadzone w 2018 roku, porównujące skuteczność i akceptowalność 21 leków przeciwdepresyjnych, wykazały skuteczność mirtazapiny w porównaniu z innymi lekami przeciwdepresyjnymi. Dostępne dowody wskazują, że mirtazapina jest skuteczna we wszystkich stadiach choroby depresyjnej i w szerokim zakresie objawów związanych z depresją.[7]
Niedawne badanie RCT oceniało mirtazapinę jako leczenie zaburzeń związanych z używaniem metamfetaminy. W trakcie tego badania terapia mirtazapiną zmniejszyła używanie metamfetaminy i zachowania wysokiego ryzyka związane z HV, a korzyści utrzymywały się po zakończeniu leczenia.[8]
Lek ten został po raz pierwszy zsyntetyzowany w 1989 roku i uzyskał zgodę na leczenie dużej depresji w Holandii w 1994 roku. Mirtazapina została zatwierdzona przez FDA w 1996 roku jako lek na umiarkowaną i ciężką depresję. Mirtazapina nie jest zatwierdzona przez FDA do stosowania u pacjentów pediatrycznych.[1][2][3]
Jagodowa 13/19 kraków 30-427
Śledź nas